We worden geregeerd door de klok. Logisch dat je op je welverdiende vakantie die almaar doortikkende secondewijzer wil loslaten. Het azuurblauwe zwemwater van het all inclusive hotel schittert je tegemoet. Jij doet de komende week niets anders dan luieren aan het zwembad. De eerste nacht slaap je slecht. Het matras is te zacht en je vreest dat er bedwantsen in zitten want daarover heb je laatst een verontrustend artikel gelezen. Na het ontbijt vertrek je naar het zwembad, maar alle strandbedjes zijn al bezet. Niet door mensen, maar door handdoeken.
Je gaat tussen de mieren op het verdroogde grasveldje zitten en wacht geduldig totdat er een bedje vrijkomt. Af en toe waggelt er een dronken hotelgast langs, maar als het lunchtijd is verdwijnt die om zijn bord vol te stapelen bij het buffet. Zonder zijn handdoek mee te nemen! Eigenlijk wil je er wat van zeggen, maar de Nederlandse vakantiegast naast je knarsetandt dat het vooral gangsters uit Oostbloklanden zijn die zich deze luxe veroorloven. Bovendien verstaan ze je toch niet. Het ritueel herhaalt zich de hele week. De hotelmanager hoort je klachten glimlachend aan en schenkt de glazen van zijn gasten nog eens vol.
Terug in Schijndel parkeer je je Opel Corsa in de blauwe parkeerzone. Dan krijg je een geniale inval. Een parkeerschijf voor strandstoelen! Democratisch, eerlijk en correct. Sardonisch doop je hem De Sunbreaker. Het jaar daarna neem je hem mee op vakantie. Zodra de gasten hun handdoek hebben gedumpt, leg je op elke stoel een schijf. Elke handdoek mag maximaal een uur onbeheerd blijven liggen. Je hart jubelt als een Russische dame met een nors gezicht én handdoek aftaait. Eindelijk gerechtigheid. Het nieuws is zo groot dat je er zelfs deze krant mee haalt.
Column van Ingrid Oonincx in het Brabants Dagblad van 20 augustus 2015