Er wordt wel eens beweerd dat buschauffeurs star en asociaal zijn en dat ze misbruik maken van de grootte van hun voertuig. Toegegeven, die keer dat ik bijna door een van hen van mijn sokken werd gereden, was niet fijn. Het is ook irritant dat je voor ze op de rem moet als ze de bushalte verlaten en dat ze een eigen rijstrook krijgen als wij in de file staan.
Toch heb ik respect voor deze beroepsgroep. Buschauffeurs hebben namelijk vreselijke werktijden en moeten omgaan met zatlappen en ander schorem. En dan worden ze ook nog eens regelmatig bedreigd of beroofd. Je kunt zeggen dat ze dan maar een ander vak hadden moeten kiezen, maar niet iedereen kan chirurg worden en bovendien is er helemaal niets mis met het transporteren van mensen van A naar B. Het is zinvoller dan spullen verkopen aan personen die ze helemaal niet nodig hebben.
Maar hun imago is aan verbetering toe. Ik stel me voor dat een manager daarom bedacht dat de buschauffeurs op cursus moesten. Weg uit die vastgeroeste routes! Lekker fris worden in het hoofd door een training Crisismanagement, Klantgerichtheid of Flexibiliteit.
Tijdens de carnavalsdrukte in Den Bosch bewezen deze chauffeurs het succes van de trainingen. Eén van hen was zelfs zo flexibel geworden dat hij doorging met de kaartverkoop toen alle kaartjes op waren.
Een ander bood de grote toeloop van passagiers het hoofd door ze gratis mee te laten rijden. Twee chauffeurs regelden zelfs een extra bus om ervoor te zorgen dat een groep dronken feestneuzen de laatste trein niet miste.
Flexibele, sociale chauffeurs waar je als bedrijf trots op mag zijn. Toch? Mis. Omdat ze zich niet aan de regels hielden, wachtte hun geen beloning, maar ontslag. Het is ook nooit goed.
Column Ingrid Oonincx, Brabants Dagblad, donderdag 2 juni 2016