Als ik van vrijgezelle vrienden hoor over het daten van tegenwoordig, ben ik dankbaar dat ik meneer Oonincx al in het datingapp-loze tijdperk heb weten te strikken. Als wij het van digitale liefdesmakelaars zoals Tinder of Happen hadden moeten hebben, hadden wij elkaar namelijk meteen weggeswiped en waren onze schattige kindertjes er niet geweest.
Toch vind ik het flauw om datingapps af te doen als oppervlakkig en kansloos. Er zijn genoeg succesverhalen die het tegendeel bewijzen en bovendien is het handig en efficiënt om het complete aanbod op de liefdesmarkt in een app op je telefoon te hebben. De meeste singles hebben namelijk wel wat beters te doen dan elke avond in een club te hangen in de hoop op een spontane ontmoeting. Uit betrouwbare bron heb ik vernomen dat je meer kans maakt op een match bij het vriesvak in de supermarkt dan in het uitgaansleven, maar dat terzijde. Toch vond ik mijn ware wel op een club, de atletiekclub, en dat gebeurde ongeveer op het moment waarop iedereen, inclusief ikzelf, de hoop had opgegeven dat ik ooit nog aan een fatsoenlijke man zou komen. Onze succesformule is een mix van gemeenschappelijke interesses, een soortgelijke achtergrond en hetzelfde gevoel voor humor. Dat gun je iedereen.
Op BD.nl las ik over Tilburger Bram Reiniers die baalde van de oppervlakkigheid van datingapps. Volgens hem is het wippen of skippen. Hij deed een video-oproep voor meer persoonlijk contact en diepgang en werd bedolven door instemmende reacties. Voor al die mensen organiseert hij binnenkort een groot feest. Hij hoopt dat de ware ook komt. Dat zou best wel eens het geval kunnen zijn, want kans op succes in de liefde zit misschien niet in het zoeken, maar in het elkaar willen vinden.
Column van Ingrid Oonincx, gepubliceerd in het Brabants Dagblad van 11 mei 2017.